Tętniak
To wrzecionowate poszerzenia tętnicy, powstające w miejscu osłabienia ściany naczynia.
Tętniaki powstają zwykle na tętnicy głównej (aorcie), która rozprowadza po całym organizmie krew z serca. Najczęstsza lokalizacja tętniaków to jama brzuszna, ale można je spotkać je na każdym odcinku aorty. Tętniaki powstają również we wszystkich tętnicach oraz w sercu.
Objawy zależą od miejsca usytuowania tętniaka. W klatce piersiowej: ból, tętnienie, dławienie w gardle (zwłaszcza przy dużym tętniaku), chrypka. W jamie brzusznej: długo nie dają objawów (zwykle do średnicy 30 mm), najczęściej wykrywane są przypadkowo, przy okazji innych badań. Jeśli tętniak jest większy powoduje: bóle w dole brzucha, bóle w lędźwiach, bóle pleców promieniujące do nóg, drętwienie nóg, parcie na stolec (bez wypróżnienia) sugerujące zaparcia.
Najprostszą metodą rozpoznawania tętniaka jest badanie USG, przy wątpliwościach stosuje się tomografię komputerową, rezonans magnetyczny lub angiografię (RTG jamy brzusznej po dożylnym podaniu środka cieniującego). Ryzyko rozwoju tętniaka wzrasta przy: genetycznie uwarunkowanej chorobie tkanki łącznej (np. zespole Marfana), paleniu tytoniu, nadciśnieniu tętniczym, podwyższonym poziomie cholesterolu, wieku ponad 75 lat, płci męskiej, tętniaku aorty w rodzinie.
Tętniaki o rozmiarze średnicy poniżej 50 mm nie wymagają leczenia operacyjnego, ale należy regularnie kontrolować ciśnienie tętnicze krwi, oraz rzucić palenie tytoniu. Jeśli rozmiar tętniaka przekracza 50 mm to wymaga on leczenia operacyjnego. Jeśli tętniak pęknie może spowodować bardzo dużą utratę krwi i w konsekwencji śmierć.
Leczeniem zajmują się lekarze następujących specjalizacji: chirurgia naczyniowa i kardiochirurgia.
2011-05-13